Bir tatlı huzur almaya geldik Kalamış'tan, ah Kalamış'tan.
6 ay sonra İstanbul' a kavuştuğum yolculuğun fotoğrafıdır :)
Servisten indiğimde beni karşılayan ve ağlatan görüntü :) (bulanık da olsa o anı hatırlttığı için özel bir fotoğraf)
İstanbul aşktır... İstanbul artık bir film benim için. Film izler gibi yaşıyorum her bir köşesini. Daha önce geçtiğim sokaklar, oturduğum banklar, su aldığım büfeler, sıraya girdiğim duraklar, beklediğim kırmızı ışıklar, çıktığım yokuşlar, geçtiğim turnikeler, bastığım akbiller, kaçırdığım tramvaylar, simit attığım martılar, çitlediğim çekirdekler, hepsi birer film karesi bana. Özellikle eskiden rutinim haline gelen görüntüler artık gözlerimi dolduran bir iç sızısı. Filmlerde kamera kahramanın gözünden sokaklarda ilerler ve birden siyah beyaz eski bi görüntü gelir ya ekrana, slow motion hareket eder kendi görüntüsü bi kaç saniye,işte tüm günüm böyle geçiyor artık İstanbul sokaklarında. O an kopuyor şerit, etrafımda neler olduğunu algılayamıyorum. O görüntüdeki an bazen gülümsetiyor beni bazen iç acıtıyor. Bu yürek sızısı hep böye devam edecek mi, İstanbul a hasretlik hep bu kadar acıtacak mı bilmiyorum ama bu kadar yoğun bir özlem de en çok İstanbul'a yakışırdı diyip şükrediyorum. Allah bu şehirle imtihan etmesin beni, sevgimi, hayretimi azaltmasın. Burada aldığım her nefese şükretmeyi nasip etsin.
Bilgisayarım yanımda olmadığı için Facebook arşivinden daha önce çektiğim İstanbul fotoğraflarını paylaşıyorum:
İki Ramazan önc3 çekilen bir fotoğraf, arka planda Sultan Ahmet'in mahyası görünüyor :)
Çengelköy Çınaraltı'nda bir kahvaltıda çekilen serçeler :)
"Ey akşam vapuru sana mı kalır dünya?"
Ada vapurundan çekilen sevdiğim martı fotoğraflarından :) Bu fotoğrafa annemin eleştirisini de hâlâ unutamam: "Alttaki martının ayağı görünmüyor onun solundaki de yarım çıkmış!"
Ada vapurundan çekilmesi muhtemel bir martı daha :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder