Evlendikten sonra yaşadığın şehir de değişmişse tuhaf bir yalnızlık hissi yaşıyor insan. Tanıdığın tek kişi eşin oluyor ve buna alışacağını düşünüyorsun. Ama zaman geçtikçe hiç olmazsa bir arkadaşım olsaydı, " bir şiir miktarı oturabileceğim" diye düşünmeye başlıyorsun. Yaşadığın en güzel dönemi de paylaşabileceğin bir arkadaş ihtiyacı hiç bitmiyor, dostların hasreti hiç bitmiyor. Derken frekansı tutturabileceğini düşündüğün biriyle tanışıveriyorsun. Çok fazla vakit geçiremesek de görüştüğümüz kısıtlı zamanlarda keyifli sohbet edebildiğim Mualla'ya , getirdiği el emeği baklavaların tabağını boş vermek istemedim ve bu küçük mutfak havlusunu işledim. Yeni evlerinde güle güle kullanır umarım.
Blogun başlı başına çok keyifli :) Kanaviçeyi çok severim havluda denemek çok istiyorum umarım bende yaparım :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim güzel iltifatın için :) Kanaviçe gerçekten çok keyifli, bütün yorgunlukları alıyor. Böyle küçük mutfak havlularına yapmak pratik ve sevimli oluyor, denemelisin.
Silçarpı işi çalışmalarınıza hayran kaldım, ellerinize sağlık. Bloğunuzda "izleyenler" bölümünü bulamadım. Ben mi göremedim acaba?
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim ama ben daha yolun başındayım, benim hayran olduğum o kadar çok kişi var ki bu konuda, yine de yorumunuz mutlu etti :) İzleyenler kısmı vardı ama başka bloglarda da gördüğüm o sorun benim de başıma gelmiş demek ki ilgileneceğim.
Silçook beğendim bu havluyu:):) ben de beklerim:):)
YanıtlaSilMerhaba havlu sablon yazinizi bulamadim netten yayimlarsaniz sevinirim
YanıtlaSilMerhaba havlu sablon yazinizi bulamadim netten yayimlarsaniz sevinirim
YanıtlaSilModelinizi çok beğendim ben de yaptim sizinkine bakarak elinize sağlık inşAllah sıkıntı olmaz hakkınızı helal edin��
YanıtlaSil